قدس آنلاین- حر منصوری عبدالملکی با بیان این که مناطق حفاظت شده باید برای جوامع محلی آن منطقه نیز سود داشته باشد می افزاید: «وقتی به این مهم توجه شود مردم محلی به این نتیجه می رسند به جای اینکه یک بار یک پرنده را شکار کنند می توانند از قبل آن درآمد پایداری داشته باشند و ترغیب می‌شوند برای حفاظت از مناطق حفاظت شده دست به کار بشوند پس در صورت هم راستا شدن حفاظت با اقتصاد، مردم با ابزارهایی چون اکوتوریسم مردم خود برای حفاظت از مناطق بسیج می شوند در این صورت ما به توسعه پایدار نزدیک می شویم.»
این فعال محیط زیست تصریح می کند: «بحث گردشگری در مناطق حفاظت شده باید برای دولت توجیه پذیر باشد پس باید به جای سخت گیری صرف برای مردم که سبب از بین رفتن تعلق خاطر آن ها به این مناطق می شود، راه های درست و اصولی حفاظت و در عین حال بهره برداری از جایی مثل آشوراده و یا میانکاله را پیدا کرد آن هم به شکلی که کمترین آسیب به آشورا ده یا میانکاله وارد شود.»
وی تاکید می کند: «وقتی بیشتر از ظرفیت این منطقه به آن گردشگر وارد شود و آن هم گردشگران غیر مسئول حتماً آسیب‌های جدی به این منطقه وارد خواهد شد پس باید حتماً مرزی بین گردشگری مسئولانه و گردشگری انبوه قائل شد.»
منصوری با تاکید بر این که نمی توان در مناطق حفاظت شده را به این بهانه که ما از آن حمایت و نگهداری می کنیم بر روی مردم بست تصریح می کند: « اما باید این را هم به یاد داشت که متاسفانه اعتماد عمومی برای اجرای طرح‌های از این دست کم شده است و انحراف برخی از اینگونه طرح ها سلامت این مناطق را بخطر می اندازد و از طرفی بعضی از دوستان ما هستند که حاضر نیستند هیچ نوع بهره برداری اکوتوریستی در قالب اقتصاد طبیعت گردی در منطقه شکل بگیرد. در مقابل اما من معتقدم باید برنامه بهره برداری مشخص با حساسیت محیط زیستی وجود داشته باشد و توان اکولوژیکی منطقه با بررسی میدانی و علمی مشخص و در نظرگرفته و لحاظ شود و همه این اقدامات با توسعه اشتغال با محوریت بومیان و جوامع محلی باید انجام شود.»
این مجری تورهای پرنده نگری تاکید می کند: «اگر برنامه توسعه گردشگری تاریخی و شهری در منطقه وجود دارد می بایست اقامتگاه ها بیرون از چهار چوب منطقه در سه ضلع شهر گمیشان، شهربندرگز و شهر بندرترکمن ساخته شده تا اشخاص بدون انگیزه ضریب اشغال جزیره را که دارای حساسیت های اکولوژیکی است بالا نبرند و هر کس که انگیزه کافی دارد با صرف هزینه برای راهنما، قایق، و تجهیزات و برنامه های اکوتوریستی از جزیره بازدید کند. البته بومی های جزیره کلبه های متناسب با جغرافیا و طبیعت و آشوراده بصورت محدود از قبل داشته اند که می تواند از آن بهره گیری شود.
وی با تاکید بر این که اگر در آشوراده ساخت و سازی انجام شود عملاً دیگر حیات وحشی در آشوراده باقی نمی ماند می افزاید: «در ساخت و سازها هم سازمان محیط زیست باید به عنوان ناظر حضور داشته باشد و نه مجری اجرای این طرح ها.»
وی در پایان با بیان این که حساسیت ها دوست داران محیط زیست درباره میانکاله و آشوراده به درستی بسیار بالا است و پروژه توسعه گردشگری آشوراده بارها و بارها مورد بازنگری قرار گرفته و از یک طرح گردشگری انبوه به طرح طبیعت گردی در جزیره تبدیل شده تصریح کرد: «با توجه به تلاش مدیریت محیط زیست اداره کل محیط زیست گلستان مدیر سازمان جای امید بسیاری است که توسعه طبیعت گردی با لحاظ همه حساسیت های زیست محیطی و ظرفیت برد اکولوژیکی این زیستگاه ارزشمند انجام پذیرد.»
نظر شما